Το κράτος καταρρέει. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, το μόρφωμα κράτους που ως τώρα γνωρίζαμε καταρρέει μέσα στις ρωγμές και στις αδυναμίες του. Οταν θα λήξει η σοβούσα κρίση τίποτε δεν θα είναι ίδιο με το παρελθόν. Η πτώχευση της Ελλάδας είναι δεδομένη και πραγματική. Εχομε από διετίας σχεδόν απλώσει το χέρι της διεθνούς επαιτείας- είναι αναγκαίο να λέµε τα πράγµατα µε το όνοµά τους, ώστε να συνεννοηθούµε πρώτα µεταξύ µας και µετά µε τους ξένους δανειστές.
∆ύο είναι εν συντοµία οι αιτίες του ξεπεσµού: Ξοδεύουµε περισσότερα από όσα µπορούµε και εισπράττουµε ως κράτος λιγότερα από όσα θα έπρεπε.
Είναι τεράστια η σπατάλη στη δοµή και στη λειτουργία του κράτους, µε τους χιλιάδες κοµµατικής παραγωγής διορισµούς αργοµίσθων.
Είναι εγκληµατική η διαχείριση του εθνικού εισοδήµατος: Η διαφθορά εκτείνεται από τα δηµόσια έσοδα (φοροδιαφυγή) έως τα δηµόσια έξοδα (σκάνδαλα πάσης φύσεως).
Ολα αυτά δεν λέγονται για πρώτη φορά. Οι επισηµάνσεις γίνονται τώρα διότι έφθασε η στιγµή της αλήθειας και πλησιάζει η ώρα της κρίσεως. Σε λίγες ηµέρες θα γνωρίζουµε αν θα πέσουµε τώρα αµέσως στον λάκκο των λεόντων ή θα πάρουµε αναστολή ολίγων µηνών – διότι η λύση η οριστική της ελληνικής τραγωδίας δεν θα βραδύνει.
Τα εισπρακτικά µέτρα της κυβερνήσεως του κ. Γ. Παπανδρέου είναι από τη φύση τους πολιτικές ασπιρίνες. Οι έκτακτες εισφορές που κάθε τόσο επινοούνται και επιβάλλονται τελείωσαν. Ο µέσος πολίτης µη δυνάµενος να πληρώσει θα περάσει από την οργή στο γέλιο...
∆ιαφωνούµε µε τα µέτρα ή µε το περιβόητο Μνηµόνιο;
Οχι, είµαστε υπέρ των έκτακτων φορολογικών και άλλων µέτρων προκειµένου να αποφύγουµε το ∆υστυχώς Επτωχεύσαµεν που θα πάει τη χώρα πολλές δεκαετίες πίσω και θα εξουθενώσει τα λαϊκά εκείνα στρώµατα που αποτελούν τη βάση του κοινωνικού ιστού.
Αλλά απαιτούµε οι θυσίες µας να πιάσουν τόπο. Πληρώνουµε για τα λάθη του παρελθόντος, έστω και αν δεν τα κάναµε µαζί. Οµως αν οι κυβερνώντες (εν ενεργεία ή εν αναµονή!) θέλουν να αποφύγουν όχι την αποδοκιµασία αλλά τη διαπόµπευση, οφείλουν, αν µείνουν στη θέση τους, να καταθέσουν αµέσως, φυσικά πριν από τις κάλπες, τις προτάσεις τους, αν έχουν, για την αντιµετώπιση των δύο βασικών προβληµάτων. Μείωση των εξόδων µε περιορισµό του αδηφάγου κράτους και αύξηση των εσόδων µε πραγµατική εκρίζωση της φοροδιαφυγής.
Εφεξής µε µπλόφες η εξουσία ούτε διατηρείται ούτε κτάται.