Ο Ευ. Βενιζέλος απηύθυνε εκ νέου πρόσκληση συμπόρευσης σε όλες τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, η πρωτοβουλία των 58 επανενεργοποιήθηκε και τα μέλη της αποφάσισαν να πάρουν νέες πρωτοβουλίες στο μετεκλογικό σκηνικό, αλλά το εγχείρημα της ενιαίας Κεντροαριστεράς εξακολουθεί να βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Η ΔΗΜΑΡ βουλιάζει στα εσωτερικά της προβλήματα και το Ποτάμι επιθυμεί, προς το παρόν, να διαγράψει τον δικό του κύκλο, κρατώντας αποστάσεις από τα παλαιά κόμματα.
Σε συνέντευξη του στο Έθνος της Κυριακής, ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ κάλεσε στο ιδρυτικό συνέδριο που έχει προαναγγείλει «όλα τα πρόσωπα του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου. Απευθυνόμαστε στις δυνάμεις της κοινωνίας, του πολιτισμού, της διανόησης, της παραγωγής.
Εμείς ποτέ δεν επιδιδόμαστε σε πράξεις “εισοδισμού” στα εσωτερικά των άλλων κομμάτων και δεν επιχαίρουμε για τη μετεκλογική δυσκολία της ΔΗΜΑΡ. Ούτε θέσαμε εμείς ποτέ ζητήματα προσώπων σε σχέση με την ηγεσία ή την εκπροσώπηση της ΔΗΜΑΡ. Κάθε μικρόψυχη και στείρα προσέγγιση απορρίπτεται από την κοινή γνώμη», είπε.
Επίσης εκτίμησε ότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός «ότι για πρώτη φορά το Ποτάμι, στο επίπεδο του Ευρωκοινοβουλίου, δήλωσε μια ταυτότητα. Και είναι θετικό το γεγονός ότι επέλεξε την ένταξη στην Ομάδα των Ευρωπαίων Δημοκρατών και Σοσιαλιστών. Αυτό ειλικρινά το χαιρετίζω, γιατί η ομάδα αυτή στην οποία ανήκει το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, άρα και το ΠΑΣΟΚ με την Ελιά, είναι ο πυλώνας της νέας αφήγησης για την Ευρώπη».
Η επίσημη αντίδραση της ΔΗΜΑΡ ήταν η ίδια όπως και πριν από τις ευρωεκλογές. «Χωρίς να θέλω να προκαταλάβω οποιαδήποτε εξέλιξη, μια και όλα αυτά τα ζητήματα είναι αντικείμενο του διαλόγου που ξεκίνησε στο κόμμα μας, η προσωπική μου θέση είναι ότι τα μεγάλα πολιτικά εμπόδια που χωρίζουν τις δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστερά, δεν μπορούν να αρθούν με προτάσεις που ακυρώνουν την οργανωτική και πολιτική αυτοτέλεια της Δημοκρατικής Αριστεράς», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Χρ. Μαχαίρας.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Δημ. Χατζησωκράτης. Στην ΔΗΜΑΡ αυξάνονται τα στελέχη που πιστεύουν ότι η συμπόρευση θα πρέπει να γίνει και με τον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει ωστόσο μια ισχυρή μειοψηφία, η οποία προωθεί τον διάλογο με την Ελιά και το Ποτάμι, και έχει μεγάλο ενδιαφέρον σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον η παρέμβαση του κ. Σπ. Λυκούδη, την Τετάρτη στο Γκάζι.
Αλλά και το Ποτάμι αρνήθηκε τον διάλογο, πόσο μάλλον τη συμμετοχή σε συνέδριο, διότι δεν θέλει να γίνει μέρος του προβλήματος που αποτελεί για σημαντικό κομμάτι της κοινής γνώμης, το παλαιό κομματικό σύστημα.
Την Κυριακή συναντήθηκαν εκ νέου και οι «58» για να συζητήσουν και να διαπιστώσουν αν υπάρχουν περιθώρια δικών τους παρεμβάσεων σε αυτή την αναζήτηση για την Κεντροαριστερά. Κατ΄αρχήν υπήρξαν απώλειες: Οι Χρ. Δερβένης, Ν. Μπίστης. Ι. Μεϊμάρογλου, έχουν αποχωρήσει από την πρωτοβουλία –στηρίζουν όμως ενεργά την Ελιά. Επέστρεψαν όμως οι Γ. Γεωργάτος και Λ. Καστανάς που είχαν επανακάμψει στη ΔΗΜΑΡ το προηγούμενο διάστημα, και κάποιοι που βοήθησαν την προσπάθεια του Ποταμιού, όπως ο Σωτ. Γκορίτσας, ο οποίος δεν παρευρέθηκε στη συνάντηση λόγω άλλων υποχρεώσεων.
Το εγχείρημα της Ελιάς προκαλεί ακόμα εντάσεις στο εσωτερικό του ΠαΣοΚ. Η Φώφη Γεννηματά σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Real News, επισήμανε ότι «η Ελιά δεν τα κατάφερε με τον τρόπο που υλοποιήθηκε το εγχείρημα, να αναπτύξει δυναμική και να εκφράσει τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς.
Δεν συμβιβάζομαι με το 8% της 'Ελιάς', ποσοστό που κατά τη γνώμη μου, οφείλεται στη συσπείρωση του ΠαΣοΚ». Προσθέτει επίσης ότι για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δεν φτάνει η επιστροφή στελεχών του ΠΑΣΟΚ, χρειάζονται ανοίγματα στη ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι, τους Οικολόγους, τις προοδευτικές δυνάμεις της αυτοδιοίκησης, των επιμελητηρίων κλπ. «Τα βήματα που πρέπει να γίνουν από εμάς για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δεν θα τα αποφασίσει κανένας μόνος του ούτε και κανένας άλλος για λογαριασμό του ΠαΣοΚ», τόνισε.
Η απάντηση, σε σκληρή γλώσσα, ήρθε από τον Ν. Μπίστη, ο οποίος ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη Ελιά. «Ευτυχώς τα περισσότερα μέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με τα οποία δώσαμε δίπλα δίπλα την δύσκολη μάχη των ευρωεκλογών, δεν σκέφτονται οπως η κυρία Φώφη Γεννηματά.
Συνειδητοποιούν την σημασία της Ελιάς για την επιβίωση της παράταξης, συνειδητοποιούν οτι κάτω απο αυτήν την ομπρέλα και μόνο επιτεύχθηκε όση συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ επιτεύχθηκε και κυρίως συνειδητοποιούν οτι η σύγχρονη κεντροαριστερά θα συγκροτηθεί με μεγάλες υπερβάσεις- η πρώτη ήταν η Ελιά- και όχι με επίδειξη κομματικού πατριωτισμού και ψευδαισθήσεις για περασμένα μεγαλεία.
Τα στελέχη της κεντροαριστεράς και του ΠΑΣΟΚ που έδωσαν από κοινού την μάχη της Ελιάς παρατηρούσαν περίεργες συμπεριφορές, σιωπές που έσπασαν μόνο όταν ήταν φανερό ότι η επιχείρηση" Ελιά στο 5%" απέτυχε. Και τότε μπήκε σε εφαρμογή η επιχείρηση " ΠΑΣΟΚ και όχι Ελιά" την οποία διατύπωσε ο κ. Ρέππας και συνεχίζει η κυρία Γεννηματά. Μερικοί επιδεικτικά ασχολήθηκαν μόνο με τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, κάποιοι λίγοι προσπάθησαν ματαίως να σώσουν την ΔΗΜΑΡ δια της κυρίας Κοππά.
Ηταν σε όλους μας φανερό ότι η Κεντροαριστερά, η Ελιά και το ΠΑΣΟΚ δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο την άρνηση Κουβέλη η τις αστοχίες μιας ομάδας από τους 58. Είχαν να αντιμετωπίσουν και μια πολυποίκιλη συγχορδία εκκολαπτόμενων ηγετών που για διαφορετικούς λόγους προεξοφλούσαν την ήττα της Ελιάς και φαντασιώνονταν με τον δικό τους ηγετικό ρόλο την " επόμενη μέρα". Για αυτο και επιδόθηκαν με πάθος στην απολίτικη επίθεση κατά Βενιζέλου, θεωρώντας τον εμπόδιο στις επιδιώξεις τους και εύκολο στόχο. Ελπίζω τώρα να κατάλαβαν ορισμένοι τους πολιτικούς λόγους για τους οποίους αρνηθήκαμε να συμβάλουμε στην στοχοποίηση του Βενιζέλου. Υπερασπιστήκαμε μια πολιτική συγκρότησης της παράταξης που υπερασπίστηκε και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Υπήρξε σύμπτωση απόψεων και επιδιώξεων και μια συμφωνία που τηρήθηκε κατα γράμμα. Για αυτό και αντέξαμε. Και αφού περάσαμε δια πυρός και σιδήρου φτάσαμε όρθιοι στην περίφημη επόμενη ημέρα. Και εκεί ακριβώς η κυρία Γεννηματά αφού διαπιστώνει ότι η Ελιά δεν απέκτησε δυναμική ( δυναμική που φαίνεται να πιστεύει οτι το ΠΑΣΟΚ την είχε εξασφαλισμένη και η Ελιά του την στέρησε) προσπαθεί να εμφανίσει την επόμενη ημέρα της παράταξης ως εσωτερική υπόθεση του κόμματος της. Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα, τώρα που είναι νωρίς, γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Η υπόθεση της σύγχρονης κεντροαριστεράς μας αφορά όλους εξίσου. Ούτε μέσα στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει μία και μόνη άποψη, ούτε στον ευρύτερο χώρο.
Ο μόνος κατά συνέπεια βατός δρόμος, ειναι αυτός της συνεννόησης και του διαλόγου με όλους που θα καταλήξει με διαδικασίες που θα συναποφασίσουμε στο ιδρυτικό Συνέδριο της Κεντροαριστεράς. Η εμπειρία της Ελιας ειναι πολύτιμη πρώτη ύλη.
Σε αυτη την διαδρομή προς το ιδρυτικό Συνέδριο χρειάζονται όλοι. Και η κυρία Γεννηματά και ο κύριος Ρέππας και ο κύριος Μωραίτης και άλλοι. Ολα τα βαγόνια χρειάζονται, αρκεί βέβαια να μπαίνουν στις ίδιες ράγες και να μην δημιουργούν προβλήματα στην ατμομηχανή.
Θεωρητικά βέβαια υπάρχει και άλλος δρόμος. Αυτός της αγνόησης της Ελιας και της προσπάθειας συγκρότησης της παράταξης μέσα απο την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ. Είναι δρόμος αδιέξοδος που θα καταδικάσει την κεντροαριστερά να ζει ( αν ζει) σαν μια μικρη ομάδα στην σκιά της ΝΔ καί του ΣΥΡΙΖΑ. Ειναι ένας δρόμος μοναχικός, χωρίς συμμάχους. Είναι σε τελευταία ανάλυση ένας δρόμος ανύπαρκτος, περίπου σαν τον τρίτο πόλο της ΔΗΜΑΡ και θα έχει την ίδια κατάληξη. Ένας τέτοιος δρόμος δεν ξέρω ποιους απο το ΠΑΣΟΚ αφορά. Πάντως δεν αφορά εμένα. Και έχω βάσιμους λόγους να πιστεύω οτι δεν είμαι ο μόνος».